Vaak stellen we de ‘waarom’-vraag in de veronderstelling dat het antwoord een inzicht zal onthullen dat we zelf niet hadden kunnen bevroeden. Maar vraag je Kilian Jornet - zowat de beste ultraloper aller tijden - naar het waarom van zijn monumentale ondernemingen dan is zijn repliek bijna ontluisterend simpel.
Waarom beklim je de ene berg na de andere, waarom sleur je je lijf door almaar grotere diepten van pijn en lijden, waarom blijf je dat ook na 37 jaar nog doen, terwijl er niks meer te bewijzen valt?
"Ik doe het uit nieuwsgierigheid, ik vind het gewoon leuk om mezelf te blijven uitdagen," zegt Jornet. "Ik heb lang geleden al ingezien dat ik zodra ik op de top sta van een berg waar ik lang naar heb uitgekeken, meteen alweer nieuwe toppen zie, nieuwe routes om te ontdekken. Voorlopig ben ik nog lang niet uitgekeken.”
In september 2025 doet Jornet een poging om alle toppen boven de 4000 meter op het vasteland van de VS te beklimmen. Op zichzelf al een extreme uitdaging, maar Jornet voegt daar een extra dimensie aan toe door de tussenstukken op eigen kracht te overbruggen, door met de fiets van top naar top te rijden. In plaats van uit te rusten tussen twee beklimmingen in fietst hij in totaal ruim 3200 km, wat overeenkomt met bijna een complete Tour de France.
Zijn project heet “The States of Elevation” en Jornet heeft zijn avontuur zeer goed voorbereid op. Trek steunt hem met twee handgespoten fietsen. Een Madone voor op lange rechte wegen en een Checkpoint voor op de befaamde gravelwegen in het westen, allebei opgebouwd met SRAM-onderdelen.
Om de lezer enigszins gerust te stellen wat betreft de enormiteit van het project: Jornet is heeft veel ervaring met dit soort inspanningen. Hij rondde ooit al twee keer in dezelfde week de top van de Mount Everest zonder extra zuurstof, en heeft de snelste klimtijden op zijn naam op beruchte toppen als Denali, de Mont Blanc en de Matterhorn. In 2023 rondde hij nog alle 177 pieken boven de 3000 meter in de Pyreneeën, in amper 8 dagen, en alle pieken boven de 4000 meter in de Alpen in slechts 19 dagen (ook een record), en ook toen al fietste hij tussen de beklimmingen in van top naar top.
The States of Elevation van Kilian Jornet
Jaar: 2023
Fotograaf: David Ariño
Bijschrift: Kilian op de Pica d’Estats, de laatste top in zijn project om alle 3000’ers in de Pyreneeën te beklimmen
Het voltooien van de ‘The States of Elevation’ zal niettemin geen sinecure zijn, maar daar gaat het ook om. Hoe ga je bijvoorbeeld om met de weersomstandigheden? Jornet weet het nog niet. Hij kan te maken krijgen met drukkende hitte maar net zo goed met snijdende sneeuwstormen. Verder is er de opeenstapeling van fysieke topprestaties en de tol die dat eist van het lichaam — om nog maar te zwijgen over de duistere gedachten waar de geest heen kronkelt wanneer het bestaan door niets anders dan afzien en pijn gevoed wordt.
Bij de meeste mensen zou het vooruitzicht van een dergelijke reis op zijn minst wat flinke angst oproepen. Zo niet bij Jornet, die er kalm en oprecht verwonderd onder blijft.
"Na al die jaren heb ik wel geleerd dat je niet overal de controle over kunt houden, en dat je je moet weten aan te passen,” zegt hij. “Daar komt het op aan bij dit soort avonturen: de problemen niet uit de weg gaan, maar ze onder ogen zien. Ik splits een project in verschillende delen en fases op, zodat het gemakkelijker wordt om tussendoelen te halen, en om niet overweldigd te worden door de totale omvang ervan. Ik probeer me zo goed mogelijk mentaal voor te bereiden op de hitte én de kou, en wat er vervolgens ook gebeurt, het wordt dan sowieso een fantastisch avontuur.”
Jornet heeft niet echt een wielerachtergrond, en vele uren in het zadel doorbrengen zou wel eens het moeilijkste aspect van dit project kunnen zijn. Gelukkig krijgt hij onderweg gezelschap. Op verschillende momenten in de reis zullen familieleden en vrienden uit de ultrasport-scene samen met hem optrekken.
Daarnaast is er natuurlijk het landschap waar Jornet mee bezig kan en moet zijn, want de inspiratie voor deze uitdaging vond Jornet juist in dat westen van de VS. Hij deed al drie keer mee aan de beroemde Western States Endurance Run, een loopwedstrijd van 160 km door de Sierra Nevada Mountains, en hij won er in 2011. Na zijn deelname dit jaar informeerde hij bij zijn volgersschare op sociale media naar ideeën over hoe je de streek intensiever zou kunnen ontdekken. Uit de vele enthousiaste voorstellen die hij daarop kreeg, ontstond het idee om ze allemaal tegelijk te doen.
Jaar: 2022
Fotograaf: Nick Danielson
Bijschrift: Kilian Jornet loopt de Hardrock 100
“De landschappen hier zijn een mix van ruige wildernis, cultuur, historie en gemeenschappen,” zegt Jornet. “Uitgestrekte wildernis vind je in Europa niet zomaar en het trok me dus des te meer om daar eens dieper in te duiken. De afwisseling tussen verschillende soorten terrein, van hoge pieken tot uitgerekte woestijnen is nieuw voor mij, en ik popel om dat allemaal te ontdekken. Het voelt voor mij aan alsof je dan deel uitmaakt van iets groters.”
Jornet begint aan The States of Elevation uit eigen nieuwsgierigheid, maar hij doet het ook voor anderen. Extreme uitdagingen vindt hij prettig. Voor hem staan ze gelijk aan leven. Avontuur houdt hem gaande, en in zijn wereld bestaat de waarom-vraag ten aanzien daarvan niet. Evenmin twijfelt hij eraan of hij in de toekomst niet meer nóg onmogelijker lijkende sportprestaties zal uitdokteren en uitvoeren. Jornet heeft uitdagingen nodig zoals wij zuurstof nodig hebben. Ze vormen zijn leven.
Dat wil niet zeggen dat Jornet zich niet bewust is van zijn effect op andere mensen. Ze blijven hem de waarom-vraag stellen, maar gemakkelijke antwoorden heeft hij niet. Levensveranderende inzichten zijn niet eenvoudig te verhapstukken. Jornet deed zijn inzichten uitsluitend op in de chaotische, onwrikbare natuur, en jij zou ze daar ook moeten zoeken.
“Ik ben ervan overtuigd dat mijn avonturen anderen inspireren om de natuur anders te bezien en te waarderen,” zegt hij. “Als iemand dit leest en denkt ‘ik wil nu naar buiten, ook ontdekken en er zorg voor dragen’, dan heb ik bereikt wat ik wilde bereiken.”
Foto’s met dank aan Nick Danielson, Julen Raison en David Ariño.